இரங்கல் அல்ல எழுதல்
சென்னை குடிகள் கனவுகளை
செம்பரம்பாக்கம் அறியாது
தரையில் குழந்தைத் தவழுமென
தாழ்வுநிலைக்குத் தெரியாது
எல்லாம் அழிந்தத் தண்ணீரில்
மனிதம் மட்டும் அழியவில்லை
தோளில் சுமந்த நாய்க்குட்டி
கரையில் வந்தும் இறங்கவில்லை
வெள்ளம் எழுந்த ஓர் இரவில் பல
உள்ளம் எழுந்தது இங்கேதான்
வெள்ளைச் சட்டை பாம்புகளும்
விளம்பரம் செய்வது இங்கேதான்
பரிச்சயமான பல நடிகர்
கரங்கள் நீண்டது இங்கேதான்
பெயரே தெரியா பொதுமனிதன்
களத்தில் குதித்தது இங்கேதான்
கோவில் சன்னதி வாசல்களில்
தொழுகை நடந்ததும் இங்கேதான்
க்ளோரின் மாத்திரை கொள்முதலில்
ஊழல் நடந்ததும் இங்கேதான்
மழையும் வெயிலும் வரும் போகும்
பருவம் என்பது ஒரு நிகழ்வு
மனிதர் கொள்ளும் பேராசை
அதுதான் உலகின் பேரழிவு
வெறுமை நம்மைச் சூழ்ந்தாலே – ஒரு
குடிமை உணர்வு முளைத்துவிடும்
நேர்மை நேரடி மேலாண்மை
பேரிடர் எல்லாம் தடுத்துவிடும்
இதுவரை காணா பெருமழைதான்
நகரம் மெல்ல மீண்டு வரும்
இதுவரை காணா அரசியலை
ஒருநாள் கோட்டை கண்டுவிடும்.
